Tal día como hoxe, o 2 de febreiro do ano 1971, celebrábase na afastada cidade-balneario de Ramsar, en Irán, a coñecida como Convención Ramsar co obxectivo de asegurar o uso racional dos recursos presentes nos zonas humidas de todo o mundo.
Este momento coincidía no tempo cos primeiros pasos do movemento ecoloxista e coa toma de conciencia, por parte dos diferentes países, da importancia de manter a biodiversidade e de conservar aqueles ecosistemas de maior valor ecolóxico. As zonas húmidas, en todas as súas variantes (pantanos, marismas, pasteiros húmidos, ríos, lagoas, oasis, estuarios, etc.) representan unha fonte de recursos indispensable para moitas comunidades ao longo do mundo. Ademais, unha gran cantidade de especies animais, sobre todo de aves acuáticas, teñen o seu fogar nestas amplas zonas cheas de vida que presentan unha biodiversidade non igualada por ningún outro ecosistema.
No mundo hai, actualmente, hai mais de 2000 sitios Ramsar que abarcan unha superficie total similar a 4 veces a superficie de España. Máis preto de nós, en Galicia, podemos atopar 5 destas zonas, unha delas compartida con Asturias: a ría do Eo xunto coas de Ortiguiera e Ladrido, no norte; as Lagoas de Vilariño e, xa nas Rías Baixas, o chamado Complexo Intermareal Umia-Grove e a xa famosa duna de Corrubedo. Con todo, a presenza de zonas húmidas no país é continua, aínda que gran parte deles non estean incluídos no Convenio.
O martiño pescador, as garzas, os somormujos e as cegoñas son só algúns dos representantes de a rica avifauna das nosas rías e lagoas. Xunto a eles, unha variada flora dá sustento a todo este ecosistema con especies de gramíneas ou ranunculáceas entre outras.
